Is het geven van echte aandacht ouderwets?

De nieuwe generatie kent dat niet; ouderwetse aandacht. Jammer. Want zijn ze er eenmaal mee in contact gekomen, dan willen ze niet meer anders.

Ik was laatst in gesprek met een klant. Peter Dircksens, eigenaar en chefkok van Polderrestaurant De Haven van Eemnes. Een culinaire parel in de Eempolder!

Uit mijn ooghoek zie ik iets wat leek op een zwart-wit foto. Dus ik zei tegen Peter: “Mijn oog wordt getrokken naar die foto, wie staan daarop?”

Peter lachte vriendelijk, stond op en zei “Dit is de enige kerstkaart die wij per post hebben ontvangen. Van de jongens van Brandt & Levie. Met een persoonlijke boodschap op de achterkant. Dat moet jou aanspreken, als het gaat om het geven van echte aandacht.”

Daar had Peter een punt. De enige handgeschreven kaart die ik thuis had ontvangen was van mijn ouders. Alle andere goedbedoelde wensen schoven digitaal aan mijn ogen voorbij.

Sterker nog, ik heb er zelf hard aan mee gedaan, aan de digitale Kerst en Oud & Nieuw-wenserij.

Terwijl zo’n echte persoonlijke aan jou gerichte handgeschreven kaart echt iets met je doet. Los dat je zo’n kaart ook echt kunt vasthouden, bekijken en net zoals vroeger ergens kan neerzetten of ophangen aan een gezellig kerstlint. De kerstlinten bleven leeg dit jaar.

De essentie is natuurlijk de aandacht die je aan iemand geeft. Persoonlijk, gemeend en met een gevoel die je bijblijft.

Die vorm van aandacht kun je in heel veel contexten vertalen. U bent vakman en vakvrouw genoeg om te weten hoe u dat in uw werk kunt inpassen. Toch?

Toen ik daar zo over zat te filosoferen met Peter, zei hij “ Schrijf daar eens over.”

Aah nee, dacht ik… niemand zit te wachten op zo’n verhaal uit de oude doos.

Met gastvrije groet,

Robert Bosma